Gedragsverandering consument
Directeur Vitaal en Ruimtelijk Brabant bij Provincie Noord-Brabant Jeroen Smarius werd getriggerd door het pleidooi voor herverkaveling van één van de ontwerpteams. Het deed hem - in positieve zin - denken aan de landbouwtransitie en herverkaveling. “De grootschaligheid van de landbouw keert zich nu een beetje tegen ons. Daar moeten we van leren. Misschien moeten we juist die integraliteit en kleinschaligheid gaan benutten om dit probleem aan te pakken.” Op een andere manier de ruimte indelen - nadenken over de structuur en de indeling van het landschap - en tegelijkertijd het koppelen aan andere opgaven. Bijvoorbeeld, vindt Smarius, het gemak waarmee we als consumenten onze spullen uit China laten overkomen. Productie iets wezensvreemds voor ons. Iets dat ver van ons afstaat. En dat moet anders. “Die korte keten is van belang. Want waarom hebben we al die logistiek? Omdat we bijna niets uit onze eigen omgeving halen. Terwijl ik vind dat wij als inwoners van deze provincie geconfronteerd moeten worden met hoe onze producten gemaakt worden, verspreid worden. De consument is onderdeel van de oplossing.”
Tilburgs raadslid Frans van Aarle, in het publiek, haakte daar graag op in. Niet Bol.com of Coolblue zijn de aanstichters, maar de consument. Die koopt de producten immers. Hoe ziet Smarius de gedragsverandering voor zich? “Als overheid hebben we toch op z’n minst het streven om gedragsverandering tot stand te brengen”, antwoordt hij. “Ik denk dat wij nu langzamerhand iets strenger moeten worden als overheid. Maar dan komt het ook aan op politieke lef, bestuurlijke lef en keuzes maken.”
Paul Gerritsen (Vereniging Deltametropool): is erg te spreken over de ontwerpen. “De basis bevragen hoe willen we dat ons landschap en ons leven eruit ziet? Die vraag komt steeds dichterbij. Heel vaak is de keuze: lekker makkelijk, bij het bestellen van je pakje online, maar ook hoe we met ons landschap omgaan. Maar die tijd van lekker makkelijk is nu wel echt voorbij.”
Bert Harmelink (BNSP): “Wat ik mis in de discussie is de parallelle analyse en het parallelle beleid. Hoe denken we over logistiek? Welke invloeden zijn er aan de orde? Opvallend dat er vier mooie filosofieën en concepten liggen. Maar waarom komen die dozen er toch elke keer weer?”
Regionale samenwerking, verzakelijking en eisen
Het debat raakte vrijwel alle grote kwesties van deze tijd: het brede welvaartsdebat, de discussie over de bestel en wegwerpeconomie dat het anders moet, de rol van de overheid en de rol van de consument, de klimaatcrisis tot integrale gebiedsontwikkeling. Cees-Jan Pen, lector De Ondernemende Regio bij Fontys Hogescholen, benadrukte in zijn slotpleidooi nog maar eens hoe belangrijk het is om architecten, ontwerpers en stedenbouwkundigen bij dit soort complexe, veelomvattende vraagstukken te betrekken. “Bij de ontwikkeling van bedrijventerreinen is waarschijnlijk in negen van de tien gevallen de gemeentelijke afdeling RO en Stedenbouw niet eens betrokken. Het bouwen kan veel te snel en veel te makkelijk, er worden geen eisen en voorwaarden gesteld. Jaren geleden hield voormalig burgemeester Noordanus zich al bezig met verdozing en met de herontwikkeling van bestaande bedrijventerreinen. En dat het beter moest. Vandaag hoor ik adviezen terug die hij toen al gaf. Deze avond, de discussies die we voeren en de inspiratie die het oplevert, toont maar weer aan hoe belangrijk het is om de stedenbouwkundigen te blijven betrekken.”
Om de transitie van het logistieke landschap te laten slagen, zijn bovendien goede regionale afspraken onmisbaar, is Pens advies. “Als je in Tilburg nee zegt tegen een bedrijf, dan gaan ze nu net zo makkelijk naar Tiel. Daarom zou je in regionaal verband afspraken moet maken.” Wie moet daar dan op toezien? De provincie, denkt Pen. En dan moet de provincie ook streng zijn: als je geen regionale afspraken maakt, dan geen provinciale gelden voor infrastructuur. Anders werkt het niet. Het is nu veel te vrijblijvend. En ga zakelijker met bedrijven om. Ook dat stond in het rapport van Noordanus. Pen: “Waarom niet een soort statiegeld voor bedrijventerreinen? Laat bedrijven een onderhoudsfee betalen.
En stel harde eisen over goede huisvesting van werknemers/ arbeidsmigranten. Hetzelfde geldt voor randvoorwaarden voor bedrijfshallen en bedrijventerreinen. Is het niet geregeld? Dan neem je afscheid van elkaar.” Alle ontwerpteams benoemen in hun visie: van meer naar betere kwaliteit, van groter naar inclusiever denken en van mono- naar multifunctionaliteit.
Volgens Pen zullen we tot slot - en daarbij zijn planologen en economen nodig - op een andere manier moeten rekenen. Dat is ook een financieel-economisch vraagstuk. “Iedereen vindt dat het anders moet, maar hoe kun je nu terugrekenen dat een partij - met zonnepanelen, door aan vergroening te werken - daadwerkelijk waarde toevoegt. Hoe gaan we daarmee verder? Nu is het moment om dit verder op te pakken. Het berekenen van de Maximaal Maatschappelijk Waarde.”